Zamiłowanie do czytania książek i perspektywa życia z czytania i nauki to główne perspektywy, które kierują młodymi ludźmi wybierającymi się na filologię polską. Każdego roku tysiące młodych ludzi wybiera się na ten kierunek, zazwyczaj po to by móc w przyszłości nauczać lub napisać coś własnego i dorobić się dzięki międzynarodowemu sukcesie książki. Realia studiowania okazują się jednak inne. Miłość do czytania książek musi zostać połączona z koniecznością czytania lektur obowiązkowych, których liczba, w stosunku co do tego co było w liceum zwiększy się nawet dziesięciokrotnie podczas jednego roku.
To kierunek wybitnie humanistyczny. Ten, kto nie rozumie literatury, będzie miał nie lada problem, bo czytać niestety trzeba bardzo dużo. Niestety, bo nie zawsze jest to proste i przyjemne. Bardzo ważne są również problemy gramatyki języka polskiego, zagadnienia z językoznawstwa, a także szeroki kontekst kulturowy (psychologia, filozofia, wiedza o filmie i teatrze). Studenci polonistyki uczą się również języków obcych: obok np. angielskiego poznają łacinę, a czasem też język staro-cerkiewno-słowiański. To jednocześnie – obok gramatyki historycznej – najtrudniejsze przedmioty w ciągu 5 lat. Sen z powiek spędza też lista lektur, których na jeden egzamin jest około 150, to tego jeszcze szeregi opracowań ( na szczęście zdarza się tylko jeden tego typu egzamin w sesji!).
Jaką trzeba być osobą, co lubić, by studiować polonistykę? Najlepiej lubić czytać i umieć to robić dość szybko. Dobrze jeśli ktoś ma analityczny umysł, wybiera z tekstów najważniejsze treści, potrafi wiązać fakty, interpretować, śledzi nowości wydawnicze, a także premiery filmowe i teatralne. Jeśli swoją przyszłość wiąże z dziennikarstwem, przyda się również tzw. „lekkie pióro” i odrobina powściągliwości w pisaniu.
Egzaminy wstępne są często dwuetapowe: pisemne i ustne. Tak jest na większości uczeni; wyjątek to Uniwersytet Opolski, Mikołaja Kopernika w Toruniu, Warszawski i Wrocławski. Część pisemna dotyczy zwykle gramatyki, znajomości środków stylistycznych i słowotwórstwa. Część ustna to sprawdzian z literatury – od średniowiecza do współczesności. Zdarza się również wyłącznie rozmowa kwalifikacyjna, tak jest np. w Rzeszowie i Szczecinie. Na Uniwersytecie Gdańskim oraz Wrocławskim zdaje się również egzamin z historii Polski.
Powszechne opinie o pracy z dyplomem magistra filologii polskiej ograniczają się do wyobrażeń o posadzie nauczycielskiej. Taka specjalność jest na każdym wydziale filologicznym. Oprócz tego można wybrać np. komunikację społeczną na Uniwersytecie Śląskim, bibliotekoznawstwo i informacje naukową , jak na Uniwersytecie Łódzkim (na UŚ jest to samodzielny kierunek), a także regionalistykę, folklorystykę, filmoznawstwo oferowane przez Uniwersytet Opolski, a nawet logopedię na UMCS. Poza specjalnościami głównymi są jeszcze „wewnętrzne”. I tak w ramach komunikacji społecznej można pisać pracę literaturoznawczą lub językoznawczą, wyboru nie ma tylko specjalność nauczycielska, której przypisana jest dydaktyka i metodyka nauczania.
Filologia polska to kierunek na którym występuje kilka specjalności. Do najbardziej popularnych należy omawiana już wcześniej specjalność nauczycielska, a poza nią można wymienić: dyskurs publiczny, literaturoznawstwo, dziennikarstwo. Pierwsza ze specjalności przygotowuje studenta do pracy w szkole. Podstawowymi zajęciami okazują się tutaj dydaktyki. Zarówno dydaktyka języka jak i dydaktyka literatury ma przygotować teoretyczny jak i praktyczny zestaw umiejętności przyszłego nauczyciela. Kolejne specjalności związane są z kreowaniem wizerunku i public relations, czyli zawodami i zajęciami, którymi można zająć się po zakończeniu studiów. W tym wypadku zawód rzecznika prasowego czy asystenta lub pracownik administracji publicznej wydaje się bardzo łatwy do zdobycia. Studenci wybierający literaturoznawstwo liczą zwykle na pracę na uczelni lub napisanie własnej książki, ponieważ ta specjalność przede wszystkim kształtuje warsztat pisarski przyszłego pisarza, bazując przede wszystkim na najbardziej czytanych w ostatnich dziesięcioleciach dziełach.
Warto podczas studiów porządnie nauczyć się języka obcego, bo wraz z tym rosną szanse na znalezienie pracy tam, gdzie polonista może się przydać: w public relations, w reklamie, w mediach, a także w administracji publicznej.
Poniżej nasze gotowe prace z polonistyki:
- Błędy językowe na przykładzie forum internetowego e-mama
- Czas i przestrzeń w utworach Adama Mickiewicza
- Fenomen Virginii Woolf
- Filmowa adaptacja „Wiernej Rzeki” w latach 1983-1987
- Kłopot z „pokoleniem brulionu”. Próba usytuowania Marcina Świetlickiego na mapie współczesnej literatury oraz określenia jego związku z „pokoleniem brulionu”
- Koncepcja dramatu w publicystyce teatralnej S. Koźmiana
- Konstrukcja bohatera prozy Olgi Tokarczuk
- Kształt widowiska teatralnego w dramatach Juliusza Słowackiego. Typ szekspirowski
- Liternet jako przestrzeń życia literackiego
- Marcin Świetlicki -outsider zaangażowany
- Mężczyzna jako bohater narracji reklamowej
- Obraz feminizmu na łamach polskiej i amerykańskiej edycji Cosmopolitana w latach 2000-2004
- Obraz pokolenia przełomu wieków w świetle „Moich współczesnych” Stanisława Przybyszewskiego
- Problematyka badań nad postacią w twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego
- Proces komunikacji interpersonalnej w kręgu rodziny
- Prowincjonalne pejzaże w poezji Józefa Czechowicza
- Przykład piękna pałacowego – Pałac Wilanowski
- Rzeczowniki żywotne i osobowe w lirykach Jana Kochanowskiego. Analiza leksykalno- semantyczna
- Symbolika serca w utworach Adama Mickiewicza i Juliusza Słowackiego
- Twórczość Bolesława Prusa