Przykład piękna pałacowego – Pałac Wilanowski

SPIS TREŚCI

Wstęp  3
Rozdział 1
Historia Pałacu w Wilanowie  4
1.1. Rozbudowa Pałacu  4
1.2. Program ideowo – artystyczny królewskiej bramy w Wilanowie w kontekście rzeźbiarskiej dekoracji attyk pałacu wilanowskiego . 13

Rozdział 2
Analiza rzeźb  21
2.1. Proweniencje – pochodzenie rzeźb  21
2.2. Pierwowzory rzeźb  31

Rozdział 3
Ikonografia  36
3.1. Opis rzeźb  36
3.2. Wnioski  43

Zakończenie  48
Katalog zabytków  50
Ilustracje  55
Spis skrótów  58
Spis ilustracji  59
Bibliografia  62

Wstęp

Pałac w Wilanowie już niemal od pierwszej chwili swego powstania budził dość żywe zainteresowanie pisarzy i zwiedzających. Wysoka wartość kulturalno – artystyczna zabytku, jego niewątpliwie oryginalny charakter oraz znaczenie stołeczno – reprezentacyjne sprawiają, że rezydencja wilanowska jest głęboko zakorzeniona w panteonie polskich zabytków.

Pałac wilanowski zawiera w swym wyrazie bardzo bogaty program ideowo – artystyczny, najbardziej istotnym uzupełnieniem tego programu było ustawienie na attyce drugiego piętra posągów ośmiu muz, co stało się tematem przewodnim niniejszej pracy.

Król Jan III starał się integrować swój pałac z odwieczną, niezmienną harmonią, najdoskonalszą harmonią kosmosu.

Muzyka niebieska grała w pojęciach ludzi renesansu i baroku rolę doniosłą. Wszystkie bowiem muzy, to muzy grające a w opinii ówczesnych muzyka miała prowadzić do spraw najważniejszych, miała wdrażać zamiłowanie do wartości absolutnych i idealnych.

Symbolizuje ona również ład wszechświata, harmonię, do której król tęsknił bezskutecznie na ziemi.

Muzyka sfer na fasadzie pałacu symbolizuje również zależność losów na ziemi od wpływu planet.

Ogromna ilość traktatów astrologicznych i astronomicznych w bibliotece króla jest dodatkowym jeszcze argumentem za możliwością i takiej interpretacji.

W pamięci potomnych chciał Sobieski zostawić ślad trwały, który spośród wielu dzieł jego życia ostoi się najdłużej, wszystkim burzom dziejowym i będzie świadczyć o jego sylwetce.