praca zaliczeniowa – 10 stron
- Sposoby nabycia własności ruchomości
- Sposoby nabycia własności nieruchomości
- Zasiedzenie jako najstarsza forma własności nieruchomości
Własność jest najważniejszą instytucją Kodeksu cywilnego i jest uprawnieniem do korzystania z nieruchomości i rozporządzania nią zgodnie z przepisami prawa. Prawo własności jest prawem trwałym i bezterminowym
Właścicielem jest osoba, która ma wyłączne prawo posiadania, korzystania i rozporządzania nieruchomością w jej granicach, a prawo to wywodzi z dokumentów prawnych. Właściciel może korzystać z rzeczy w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać nieruchomością. W granicach określonych przez społeczno-gospodarcze przeznaczenie gruntu własność gruntu rozciąga się na przestrzeń nad i pod jego powierzchnią. Własność w kierunku wertykalnym jest jednak ograniczona wzwyż przez prawo lotnicze, a w głąb przez prawo górnicze i geologiczne. Tak więc właścicielowi nie przynależy niestety kawałek nieba, leżący nad jego działką, i te kopaliny lub wody podziemne, do których mógłby sięgnąć z własnej parceli nie są z tego tytułu jego własnością. Nawet zakopane skarby są w zasadzie własnością Państwa (w Wielkiej Brytanii – własnością królowej), a po ich znalezieniu nawet na własnej działce szczęściarzowi należy się jedynie zwyczajowo „znaleźne”. Właściciel może dobywać z własnego terenu jedynie dostępne z wierzchu: piasek, żwir, glinę lub humus, pod warunkiem oczywiście, że nie podkopuje sąsiada. Właścicielowi nie wolno bowiem dokonywać robót ziemnych w taki sposób, żeby groziło to nieruchomością sąsiednim utratą oparcia.
Istnienie instytucji zasiedzenia w obecnym kształcie powoduje, że jest to prawo dla uczciwego nabywcy niewidoczne i powodujące, że księga wieczysta nie daje pewności obrotu cywilnoprawnego, a przeciwnie – dużą niepewność.
