Liczba stron: 52
Rok oddania: 2001
Zawartość pracy:
SPIS TREŚCI
WSTĘP
ROZDZIAŁ PIERWSZY
KOMUNIKACJA MIĘDZYLUDZKA A SPRZĘŻONE ZABURZENIA ROZWOJU DZIECI I MŁODZIEŻY 6
1.1. KOMUNIKACJA I JEJ ISTOTA 6
1.2. SPRZĘŻONE ZABURZENIA ROZWOJU – WYJAŚNIENIE TERMINOLOGICZNE 9
1.2.1. Rodzaje i konsekwencje upośledzeń sprzężonych 10
1.3. POROZUMIEWANIE JAKO FORMA KONTAKTU SPOŁECZNEGO 11
1.3.1. Umiejętności porozumiewania się dzieci ze sprzężonymi zaburzeniami rozwoju 13
1.3.2. Rola nadawcy i odbiorcy w procesie porozumiewania się 15
1.3.3. Znaczenie gestów symbolicznych w rozwoju języka 17
1.3.4. Gotowość do komunikowania się słownego 19
ROZDZIAŁ DRUGI
METODOLOGICZNE PODSTAWY BADAŃ 21
2.1. CEL, PRZEDMIOT I PROBLEMATYKA BADAŃ 21
2.2. METODY BADAŃ I ICH CHARAKTERYSTYKA 24
2.3. ORGANIZACJA I PRZEBIEG BADAŃ 29
2.4. CHARAKTERYSTYKA GRUPY I OSÓB BADANYCH 30
ROZDZIAŁ TRZECI
OSIĄGANY POZIOM UMIEJĘTNOŚCI KOMUNIKACYJNYCH A ROZWÓJ SPOŁECZNY DZIECI ZE SPRZĘŻONYMI ZABURZENIAMI ROZWOJU 34
3.1. OSIĄGANY POZIOM ROZWOJU SPOŁECZNEGO CHŁOPCÓW 34
3.1.1. Rozwój społeczny badanych osób 34
3.2. OSIĄGANY POZIOM UMIEJĘTNOŚCI KOMUNIKACYJNYCH A PREFEROWANY SPOSÓB POROZUMIEWANIA SIĘ Z OTOCZENIEM 43
3.2.1. Poziom opanowania umiejętności komunikacyjnych u dzieci ze sprzężonymi zaburzeniami rozwoju 43
PODSUMOWANIE WYNIKÓW BADAŃ I WNIOSKI 48
BIBLIOGRAFIA 51
SPIS TABEL 54
ANEKS 55
WSTĘP
„Granice mojego języka są granicami mojego świata”
(Ludwig Wittgenstein)
Mimo, iż rozwój mowy i języka jest u osób upośledzonych umysłowo opóźniony w różnym stopniu, wcale nie oznacza, że są one pozbawione umiejętności komunikowania się werbalnego i niewerbalnego. Już sam uśmiech społeczny dziecka z poważnymi ograniczeniami jest ważnym sygnałem jego gotowości do porozumiewania się, z otoczeniem.
W niniejszej pracy chciałam pokazać, że dzieci ze sprzężonymi zaburzeniami rozwoju mogą wchodzić w interakcje komunikacyjne z innymi osobami.
Praca składa się z trzech części. W pierwszej z nich podejmuję próbę wyjaśnienia terminologii, zwracam uwagę na ważną rolę komunikacji w życiu człowieka, podkreślam rolę nadawcy i odbiorcy w procesie porozumiewania się oraz charakteryzuję dzieci ze sprzężonymi zaburzeniami rozwoju, zwracając jednocześnie uwagę na ich gotowość do komunikowania się.
Druga część pracy określa problematykę badań, charakterystykę badanych osób oraz przybliża metody badań i narzędzia umożliwiające pomiar zmiennej tj. umiejętności komunikacyjne dzieci ze sprzężonymi zaburzeniami rozwoju w kontekście ich rozwoju społecznego.
W trzeciej części pracy ukazano wyniki badań nad sposobami komunikowania się dzieci ze sprzężonymi zaburzeniami rozwoju, ustalono poziom osiągniętych umiejętności osób badanych wskazując jednocześnie na czynniki, od których efekty te wydają się być zależne. Tę empiryczną część pracy kończy podsumowanie wyników badań i wnioski z jednej strony wyznaczające potrzeby kontynuacji podjętych badań, a z drugiej stanowiące przesłanie adresowane do rodziców i opiekunów.
