Liczba stron: 33
Rodzaj pracy: licencjacka
Rok oddania: 2010
Zawartość pracy:
Wstęp…3
Rozdział I
Socjoterapia w całodobowych placówkach wychowawczo – resocjalizacyjnych.
1.1 Socjoterapia jako forma pomocy psychologiczno pedagogicznej…4
1.2 Specyfika funkcjonowania dzieci i młodzieży w placówkach opieki całodobowej…10
1.3 Socjoterapia w całodobowych placówkach wychowawczo – resocjalizacyjnych na przykładzie Młodzieżowego Ośrodka Socjoterapii w mieście XYZ.
Rozdział II
Metodologia badań własnych…18
2.1 Metodologia badań własnych…18
2.3 Hipoteza główny i hipotezy szczegółowe…19
2.4 Metody, techniki i narzędzia badawcze…20
2.5 Charakterystyka terenu badań i badanej populacji…22
Rozdział III
Analiza badań własnych.
3.1 Wyniki badań własnych…25
3.2 Wnioski końcowe…33
Bibliografia…34
Wstęp
Pojęcie socjoterapii coraz częściej pojawia się w praktyce wychowawczej, zwłaszcza w pracy z dziećmi i młodzieżą z zrachowaniami problemowymi. Popularność tej metody wynika między innymi stąd, iż zapełnia ona lukę w sposobach udzielania pomocy psychologicznej dzieciom i młodzieży z objawami nieprzystosowania społecznego, dzieciom wychowującym się w rodzinach problemowych czy dzieciom zachowującym się kłopotliwie. Dotychczas pozostawały one poza wszelkimi formami pomocy. Zazwyczaj nauczyciele i rodzice musieli sobie radzić sami dopóty, dopóki ich dzieci nie znalazły się na drodze wykolejenia przestępczego i obyczajowego. Wówczas w trybie karnym lub opiekuńczym interweniował sąd, który był w stanie reagować tylko w ramach dostępnych mu środków.
Niniejsza praca wskazuje na możliwości i skuteczność socjoterapii i składa się z trzech rozdziałów. Rozdział pierwszy poświęcony został pojęciu socjoterapii jako formy pomocy psychologiczno – pedagogicznej. Rozdział drugi dotyczy metodologii badań własnych i w jego skład wchodzą przede wszystkim problemy badawcze, hipotezy robocze, metody i techniki badań oraz charakterystyka badanej populacji. W rozdziale trzecim przedstawiono natomiast wyniki badań własnych oraz wnioski końcowe.
Socjoterapia jest bezpośrednią formą pomocy między psychoterapią, a treningiem interpersonalnym, adresowana zwykle do dzieci z kłopotliwymi zrachowaniami i przyjmującą postać ustrukturalizowanych spotkań grupowych, służących realizacji celów terapeutycznych, edukacyjnych i rozwojowych.
