Życie i reformy Piotra Wielkiego

Spis treści

Wstęp
1. Rozdział I – Rosja Piotra Wielkiego
1.1 Piotr Wielki – ambicje cara
1.2 Spojrzenie na Europę – „Wielkie poselstwo”
1.3 Początek cesarstwa
2. Rozdział 2 – Reformy Piotra Romanowa
Zakończenie
Bibliografia

Wstęp

Nie trudno jest jednoznacznie ocenić jak bardzo zmieniła się Ruś i Rosja po ukazaniu się w historii postaci Piotra Wielkiego. Rządy i wprowadzone przez Piotra reformy do dzisiaj budzą podziw, ale także grad pytań historyków na całym świecie.

Do momentu wejścia na karty historii tego władcy, Rosja pogłębiona była we własnym indywidualizmie, tworzyła jakby własny hermetycznie zamknięty świat oddalony od świata zewnętrznego: Azji i Europy – przypominający bardziej orientalne państwo azjatyckie niźli państwo europejskie.

Zresztą Rosja była praktycznie odgrodzona od Europy.

Morze Bałtyckie odcinała Szwecja, natomiast basen Morza Czarnego należał do imperium tureckiego.

Jedynym oknem na Europę był zamarzający zimą port w Archangielsku , gdzie przypływały statki z Anglii i Holandii. Religia Rosji także nie sprzyjała kontaktom z zachodem. Stojący na straży własnych interesów kapłani prawosławni zakazali wręcz wiernym jakichkolwiek styczności z Europą łacińską. Kontakt z nią był grzechem a obcowanie z cudzoziemcami i kulturą zachodu czymś zdrożnym, wręcz zakazanym.

Rosja stopniowo jednak wybijała się w walce o prymat na wschodzie Europy , i jak wiemy walkę z Rzeczpospolitą o ten prymat ostatecznie wygrała.

Przez wyznawców prawosławia na świecie była postrzegana jako trzeci Rzym- jak nazywano Moskwę. Zapomniani przez Europę władcy tego kraju, prowadzili własną politykę praktycznie nie zakłócaną przez innych władców ówczesnej Europy. Gdy w tym samym czasie w Polsce powoli lecz systematycznie anarchia szlachecka – jak i wiele innych negatywnych czynników – wpawało na upadek mocarstwowości Polski tak Rosja w tym samym czasie na ta mocarstwowość się wybijała.

Poprzednicy Piotra stopniowo wzmacniali proces mocarstwowości Rosji, rozwijał się handel, powstawały narodowe zakłady produkcyjne, kwitło rzemiosło. W gestii polityki i administracji wewnętrznej do lamusa odchodziły niezależne instytucje monarchii stanowej takie jak Sobór Ziemski i Duma Bojarska . W ich miejsce powstawały organa władzy absolutnej – bo o takiej możemy mówić Rosji XVII wiecznej.

Były to scentralizowane organa aparatu władzy – tzw. prikazy. Ważnym etapem w zwycięstwie samodzierżawia w Rosji było zwycięstwo w 1660 roku caratu nad patriarchatem cerkwi.
W zakresie wojskowości coraz częściej odchodziły do lamusa pospolite ruszenia i tzw. strzelcy. Tworzona nowe formacje zbrojne takie jak pułki „cudzoziemskiego autoramentu, pułki „ rosyjskie” , oddziały kozackie i inne.

Powstawały, nieliczne dotąd, oddziały artyleryjskie gdzie tak jak i pułkach cudzoziemskich oficerami byli przeważnie cudzoziemcy w służbie carskiej, natomiast szeregowymi żołnierzami byli Rosjanie.

To obcokrajowcy w służbie caratu stali się z czasem wylęgarnią i kolebką rosyjskiego dowództwa. Sprowadzone rodziny żołnierzy, kupców i rzemieślników stworzyły z czasem bardzo prężną cudzoziemską kolonie u wrót Moskwy, której mieszkańcy jak się później okazało mieli wielki wpływ na Rosję a ściślej na jednego z jej władców – Piotra Wielkiego.

Jego poprzednik, a mianowicie car Fiodor III ( 1676-1682 ) , słynął z uwielbienia dla kultury polskiej. To za jego czasu polszczyzna była tak popularna wśród rosyjskiej arystokracji i bojarstwa że porównuje się do późniejszej francuszczyzny w Polsce i Europie.

Jednak większy wpływ w historii Rosji miała mieć osada Słoboda za Ziemnym Wałem . To właśnie w tym miejscu Piotr pierwszy raz „zobaczył Europę”.

Liczba stron 52
Nazwa Szkoły Wyższej
Rodzaj pracy licencjacka
Rok oddania 2002
5/5 - (2 votes)
image_pdfimage_print