Wpływ metod aktywizujących na egzystencje mieszkańca Domu Pomocy Społecznej

Liczba stron: 84

Nazwa Szkoły Wyższej: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa W Lesznie

Rodzaj pracy: licencjacka

Rok oddania: 2008

Zawartość pracy:

Spis treści

WSTĘP
Rozdział I
NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ JAKO PROBLEM SPOŁECZNY

1.1. Pojęcie niepełnosprawności
1.2. Przyczyny niepełnosprawności, rehabilitacja.
1.3. Pojecie i strategie aktywizacji. Cele, formy i metody oddziaływania na mieszkańca DPS we Wronińcu.
1.3.1 Pojęcie aktywizacji
1.3.2. Strategia aktywizacji mieszkańca.
1.3.3. Cele aktywizacji i usamodzielniania mieszkańca DPS Wroniniec.
1.3.4. Formy aktywizacji mieszkańca

Rozdział II
ROLA I FUNKCJE OPIEKUNA OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH, PRACOWNIK PIERWSZEGO KONTAKTU. TWORZENIE PLANU OPIEKI INDYWIDUALNEJ

2.1. Opiekun, pracownik pierwszego kontaktu.
2.2. Plan opieki indywidualnej

Rozdział III

DOM POMOCY SPOŁECZNEJ JAKO FORMA OPIEKI INSTYTUCJONALNEJ

3.1. Historia działalności Domu Pomocy Społecznej we Wronińcu.
3.2. Struktura organizacyjna DPS Wroniniec.

Rozdział IV
METODOLOGIA BADAŃ WŁASNYCH
4.1. Definicja metodologii
4.2. Cele badań
4.3. Problemy i hipotezy badawcze
4.4. Zmienne i wskaźniki
4.5. Metody i narzędzia badawcze
4.6. Charakterystyka terenu badań

Rozdział V

ORGANIZACJA I WYKORZYSTANIE METOD AKTYWIZACYJNYCH WPŁYWAJĄCYCH NA EGZYSTENCJĘ MIESZKAŃCA DOMU POMOCY SPOŁECZNEJ WE WRONIŃCU
5.1 Metody i formy aktywizacji stosowane wobec mieszkańców DPS we Wronińcu
5.2. Wpływ stosowanych metod aktywizacji wobec mieszkańców DPS
5.3. Przyczyny, kryteria stosowania określonych form i metod aktywizacji w DPS we Wronińcu

WNIOSKI
ZAKOŃCZENIE
BIBLIOGRAFIA
ZAŁĄCZNIK 1 – INDYWIDUALNY PLAN WSPARCIA MIESZKAŃCA WE WRONIŃCU
ZAŁĄCZNIK 2 – INDYWIDUALNY PROGRAM REHABILITACYJNO – TERAPEUTYCZNY MIESZKAŃCA DPS
ZAŁĄCZNIK 3 – PLAN AKTYWIZACJI MIESZKAŃCA

Niepełnosprawność jest jednym z poważnych zjawisk i problemów współczesnego świata.

Znaczenie tych problemów wynika z rozmiarów powszechności jej występowania w populacji, a także z konsekwencji, jakie wywołuje w sensie indywidualny i społecznym.

Powszechność zjawiska stawia przed społecznością obowiązek podejmowania działań zapobiegających jego powstawaniu. Społeczny wymiar działań obejmuje też rozmiar i charakter konsekwencji, które są ograniczone jedynie do problemów osób niepełnosprawnych i ich rodzin. Konsekwencje te mają wymierne skutki uboczne i społeczne również w skali kraju i powodują konieczność powołania szeregu instytucji oraz inicjowania i realizacji wielu działań, które minimalizowałyby skutki zjawiska.

Jednym z form pomocy instytucjonalnej są domy pomocy społecznej. Zasady funkcjonowania tych domów są przedmiotem badań tego badania oraz ich wpływ na aktywizację mieszkańców tych domów. Informacje o funkcjonowaniu domów pomocy społecznej, zebrano prowadząc badania w Domu Pomocy społecznej we Wronińcu. Funkcjonowanie domów pomocy społecznej można badać pod względem świadczonych usług, warunków bytowych, stopnia zaspokojenia ich potrzeb, organizacji pracy itp. Nie należy jednak zapomnieć o relacjach między pracownikiem a mieszkańcem. Predyspozycje psychospołeczne, przygotowanie zawodowe do pracy, umiejętności i wiele innych czynników charakteryzujących samego pracownika mającego bezpośredni kontakt z mieszkańcem, ma w rzeczywistości ogromny wpływ na działalność DPS – ów.

Pracownicy ci współtworzą atmosferę tych domów. Na nich spoczywa główny obowiązek opieki, i od nich zależy funkcjonowanie mieszkańców domu. To oni rozwiązują problemy mieszkańców, dzielą z nimi smutki i radości i często są dla nich jedynymi powiernikami. Godne uwagi są, więc opinie pracowników pierwszego kontaktu z mieszkańcami na temat samego mieszkańca i funkcjonowania domu pomocy społecznej, co w niniejszej pracy postanowiono zbadać.

W pierwszej i w drugiej części pracy teoretycznej przedstawiono, na podstawie literatury przedmiotu informacje: niepełnosprawność jako problem społeczny oraz pojecie i strategie aktywizacji; cele, formy i metody oddziaływania na mieszkańca DPS we Wronińcu; rolę i funkcje opiekuna osób niepełnosprawnych, pracownik pierwszego kontaktu.
Trzecia część – przedstawiano Dom Pomocy Społecznej jako forma opieki instytucjonalnej.

W czwarta części jest częścią metodologiczną. Przedstawiono w niej metody i techniki badań oraz sformułowano problemy, hipotezy oraz zmienne i wskaźniki, sprawdzenie, których pomoże osiągnąć cel pracy.

W ostatniej piątej części podsumowano i podjęto próbę zweryfikowania hipotez o funkcjonowaniu domu pomocy społecznej, o tym, że w DPS – ie. stwarza się mieszkańcom wystarczające i zbliżone do rodzinnego środowiska warunki do normalnego funkcjonowania w codziennym życiu, że pracownicy stosują różne metody i formy aktywizowania mieszkańców oraz że dom posiada korzystne warunki do rehabilitacji i pracy z mieszkańcami, warunki materialne i organizacyjne.

Taka konstrukcja pracy pozwoli na dokładne zbadanie zjawiska a tym samym, pozwoli mam określić wpływ metod aktywizacyjnych na egzystencję mieszkańca Domu Pomocy Społecznej, co jest nadrzędnym celem tej pracy.