Struktura parlamentów europejskich
Spis treści
Wstęp
Rozdział I. Wielka Brytania
1.1. Podstawy ustrojowe Wielkiej Brytanii
1.2 Uregulowania prawne
1.3. Praktyczne funkcjonowanie podstawowych instytucji państwowych i ich wzajemne relacje
Rozdział II. Szwecja
2.1. Podstawy ustrojowe funkcjonowania parlamentu w Szwecji
2.2. Zadania parlamentu
2.3. Komisje parlamentarne
Rozdział III. Niemcy
3.1. Geneza ustroju politycznego Niemiec
3.2. Funkcjonowanie wyższej Izby Parlamentu
3.3. Funkcjonowanie niższej Izby Parlamentu
Rozdział IV. Francja
4.1. Podstawy ustrojowe
4.2. Zasady funkcjonowania parlamentu Francji
Rozdział V. Włochy
5.1. Podstawy ustrojowe
5.2. Zasady funkcjonowania parlamentu Włoch
Rozdział VI Próba porównania struktury i funkcjonowania parlamentów europejskich
5.1. Różnice w strukturze i funkcjonowaniu parlamentów
5.2. Podobieństwa w strukturze i funkcjonowaniu parlamentów
5.3. Próba oceny funkcjonowania parlamentów europejskich
Konkluzje
Bibliografia
Spis tabel
Spis rysunków
Aneks
Bibliografia (część)
- Czubiński A., Europa XX wieku, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2000
- Gdulewicz E., Kręcisz W., Orłowski W., Skrzydło W., Zakrzewski W., Ustroje Państw Współczesnych. Tom 1, Lublin 2005
- Godyń T., Cygnarowski M., Dudek S., Iwaniszczuk P., Mały Leksykon Polityczny, Warszawa 2001 r.
- Laqueur W., Historia Europy 1945-1992, Puls, Londyn 1993
- Marszałek – Kawa ., Parlamenty jednoizbowe w państwach nordyckich : pozycja i funkcjonowanie, Adam Marszałek, Toruń 2003,
- Patka A., Rydel J., Najnowsza historia świata, 1945-1963, Wyd. Literackie, Kraków 1997,
- Sagan S., Współpraca parlamentu i rządu w Szwecji, Uniwersytet Śląski, Katowice 1989,
- Sczaniecki M., Powszechna historia państwa i prawa, Lewis Nexis, Warszawa 2002
- Wojtaszczyk K.A., Współczesne systemy polityczne, Warszawa 1996,
- Wojtaszczyk K. A., Bundestag i Bundesrat w Republice Federalnej Niemiec, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2002,
- Zięba A., Parlament Wielkiej Brytanii, Warszawa 1994,
- Zins H., Historia Anglii, Wyd. Bellona, Wrocław, Warszawa, Kraków, 1995.
Nazwę parlament zastosowano po raz pierwszy za czasów panowania Henryka III (1216-1272). Tłumaczono ją jako sklep z gadaniną lub konferowanie. W tamtym okresie parlamentem była rada królewska, ale rozszerzona o głosy przede wszystkim mieszczan – „ciało to było na równi ciałem ustawodawczym i administracyjnym, finansowym i sądowym”[1]. Na marginesie można zauważyć, iż największym sukcesem tych czasów było uchwalenie w 1215 r. Wielkiej Karty Wolności, która do dnia dzisiejszego stanowi część prawodawstwa składającego się na Konstytucję Wielkiej Brytanii. Karta „dawała okrojoną niezależność Rady w sprawach finansowych i sądowych, zabraniała ściągania podatków bez jej zgody, była zalążkiem sądów przysięgłych, czyli sądzenia równych przez równych (czyli szlachtę przez szlachtę, inne równości w tym momencie historycznym nie wchodziły w grę), regulowała kary majątkowe, stanowiła prawo oporu, czyli możliwość legalnego wystąpienia przeciw królowi w razie łamania postanowień Karty.[2]
[1] Gdulewicz E., Kręcisz W., Orłowski W., Skrzydło W., Zakrzewski W., Ustroje Państw Współczesnych. Tom 1, Lublin 2005, s. 15
[2] Tamże s. 16