Reformy szkolne w Polsce po 1989 roku. Analiza pedagogiczna

Liczba stron: 60

Nazwa Szkoły Wyższej: UNIWERSYTET WARMIŃSKO MAZURSKI w Olsztynie

Rodzaj pracy: magisterska

Rok oddania: 2010

Zawartość pracy:

Spis treści

Wstęp… 6

Rozdział I
Stan rozwoju oświaty w Polsce do 1989 r.
1.1 Liczba placówek oświaty w Polsce …8
1.2 Przemiany w oświacie… 11
1.3 Programy oświaty i wychowania …18

Rozdział II
Założenia reformy oświaty z 1991
2.1 Nowe założenia legislacyjne… 24
2.2 organizacja kształcenia… 29
2.3 Systemy kształcenia nauczycieli…34

Rozdział III
Założenia reformy oświaty z 1998 roku
3.1 Nowa matura, egzaminy kompetencyjne …41
3.2 Nowa organizacja kształcenia …45
3.3 Kształcenie i doskonalenie nauczycieli …53

Zakończenie …59
Streszczenie… 60
Bibliografia… 64

Wstęp

Celem poniższej pracy jest analiza przemian w polskiej oświacie po 1989 roku.

Celem reform oświatowych jest ułatwienie w funkcjonowaniu instytucji lub przezwyciężenie kryzysu. „Potrzeba reform pojawia się wówczas gdy nie jest możliwa prosta zmiana polityki” .
W rozdziale pierwszym pracy został opisany stan polskiej oświaty poczynając od zakończenia II wojny światowej, do roku 1989. Analizuje się straty jakie poniosła edukacja polska w liczbie budynków i nauczycielach.

W rozdziale II została opisana reforma szkolna z 1991 roku. Miała ona szczególne znaczenie, ponieważ jej zadaniem była decentralizacja szkolnictwa, oddanie go we władanie sił społecznych. Nie zmieniała samego kształtu oświaty, ale państwo nie posiadało monopolu na szkoły. Przyczyną zmian była transformacja ustrojowa.

W III rozdziale znajdują się informacje o reformie szkolnej z 1998 roku, która bardzo zmieniła model szkolnictwa. Przywrócono gimnazja. Czas nauki został skrócony w szkole podstawowej z ośmiu do sześciu lat. Skrócono czas nauki również w liceach i technikach. W koncepcji reformy szkolnej znajdowały się licea techniczne. Wprowadzono nowe metody kształcenia nauczycieli.