Psychospołeczne uwarunkowania narkomanii na przykładzie dorastającej młodzieży (profilaktyka i terapia pedagogiczna)

Liczba stron: 119

Nazwa Szkoły Wyższej: UŚ

Rodzaj pracy: magisterska

Rok oddania: 2006

Zawartość pracy:

Spis treści:

Wprowadzenie

Rozdział I: Charakterystyka okresu dorastania
1.1. Pojęcie rozwoju i zmiany rozwojowej
1.2. Przemiany w okresie dojrzewania
1.2.1. Sfera biologiczna
1.2.2. Sfera psychiczna
1.2.3. Sfera społeczna
1.2.4. Sfera kulturowa
1.2.5. Sfera poznawcza
1.3. Tworzenie własnego światopoglądu na świat
1.4. Rozwój zainteresowań w okresie dorastania
1.5. W poszukiwaniu tożsamości
1.5.1. Pojęcie tożsamość
1.5.2. Psychospołeczna teoria rozwoju – tożsamość a pomieszanie tożsamości
1.5.3. Tożsamość osobista a tożsamość społeczna
1.6. Osobowość
1.6.1. Osobowość w okresie dorastania
1.6.2. Rodzinne uwarunkowania kształtowania się osobowości młodego człowieka
1.7. Problemy wieku dorastania
1.7.1. Rodzina
1.7.2. Szkoła i rówieśnicy
1.8. Zachowania destrukcyjne młodzieży
1.9. Konkluzje

Rozdział II: Narkomania istota i zakres zjawiska
2.1. Rozmiary i rozwój narkomanii w Polsce
2.1.1. Przekrój stosowanych narkotyków w Polsce przez ostatnie trzydzieści lat
2.2. Narkomania – próba definicji
2.2.1. Narkotyki – rodzaje i skutki zażywania
2.3. Uzależnienie
2.3.1. Uzależnienie psychiczne
2.3.2. Uzależnienie fizyczne
2.3.3. Fazy uzależnienia
2.4. Kryzysowe dojrzewanie
2.5. Przyczyny sięgania po narkotyki przez młodzież
2.6. Modele i teorie uzależnień
2.6.1. Modele psychologiczne
2.6.1.1. Aspekt psychologiczny
2.6.2. Modele socjologiczne
2.6.2.1. Aspekt socjologiczny
2.7. Zmiany w osobowości i zachowaniu młodego człowieka
2.8. Konkluzje

Rozdział III: Profilaktyka i terapia pedagogiczna zjawiska narkomanii
3.1. Uzależnienia ogólny zarys problemu
3.2. Pojęcie profilaktyki
3.3. Poziomy i strategie profilaktyki
3.4. Profilaktyka w rodzinie
3.5. Profilaktyka w szkole
3.6. Charakterystyka programów profilaktycznych
3.7. Terapia pedagogiczna – leczenie narkomanii
3.8. Pomoc osobom uzależnionym
3.9. Konkluzje

Rozdział IV: Zagadnienia metodologiczne badań własnych
4.1. Problematyka i cel badań
4.2. Problemy i hipotezy badawcze
4.3. Dobór zmiennych i ich operacjonalizacja
4.4. Wybrane metody i narzędzia badawcze
4.4.1. Obserwacja
4.4.2. Ankieta
4.4.3. Wywiad
4.4.4. Kwestionariusz kompetencji społecznych
4.5. Charakterystyka środowiska i badanych osób

Rozdział V: Profilaktyka i terapia pedagogiczna osób uzależnionych analiza wyników badań własnych
5.1. Przebieg i organizacja badań
5.2. Rozmiar zjawiska narkomanii
5.3. Okres dorastania a stopień zwiększenia ryzyka kontaktu z narkotykami
5.3.1. Rodzina i jej wpływ na zachowania młodego człowieka
5.3.2. Status materialny rodziny wykształcenie rodziców
5.3.3. Miejsce zamieszkania a kontakty młodzieży z narkotykami
5.4. Predyspozycje psychologiczne i ich znaczenie w uzależnieniu młodzieży od substancji odurzających
5.5. Profilaktyka pedagogiczna i jej rola w zapobieganiu inicjacji z narkotykami przez młodego człowieka
5.5.1. Środowisko szkolne
5.5.2. Rówieśnicy i subkultury młodzieżowe
5.6. Wnioski ogólne oraz postulaty dla teorii i praktyki
pedagogicznej

Zakończenie
Bibliografia
Aneks

Wprowadzenie

Świat z pewnością byłby o wiele lepszy, bezpieczniejszy bez narkotyków, ale wiemy iż one są, były i będą obecne w naszym życiu i jest to fakt, z którym musimy się pogodzić, a co najważniejsze, z którym trzeba się liczyć i pewnością nie powinno się go lekceważyć. Narkotyki – okrzyknięte największą plagą XX wieku zapewne nią pozostaną. Nie mija na nie moda, a co gorsza stały się one produktem globalnym.

Wśród społecznych problemów początku XXI jednym z najbardziej poważnych problemów jest narkomania młodzieżowa, a której w żaden sposób nie powinno się bagatelizować. Stanowi ona przedmiot wielu ocen, badań, analiz z różnorodnych stron. Najczęściej spotykane w literaturze dotyczą aspektu medycznego, psychiatrycznego czy toksykologicznego. Istotnym czynnikiem podjęcia tego tematu było to, iż przemiany społeczne i kulturowe w tak zastraszająco szybkim tempie ulegają przemianie, iż jest konieczność ponownego postawienia problemu. Niepokojące informacje o szerzących się zachowaniach patologicznych wśród młodzieży dorastającej w pełni uzasadniają potrzebę prowadzenia rozległych badań w tym zakresie.

Dorastający człowiek nie dosyć, iż musi się uczyć swej nowej postaci w sensie fizycznym związanej z przemianami budowy ciała to jeszcze przeżywa zmiany psychiczne, które muszą sprostać nowemu wyglądowi, nieznanym uczuciom, nowym potrzebom i wymaganiom społecznym. Młody człowiek w wieku dorastania przeżywa specyficzny, skomplikowany okres, w którym zachodzą: dojrzewanie fizjologiczne, dorastanie społeczne, dojrzewanie emocjonalne oraz dorastanie kulturowe.

Przy respektowaniu wszystkich przywilejów młodości, wraz z prawem do swobody, radości i popełniania pomyłek, istotne jest jednak uświadomienie sobie, że dla ludzi dopiero poszukujących własnej drogi jest to ważny, twórczy etap życia. Okres adolescencji to czas wielkich, fizjologicznych przemian w organizmie, określanym jako swoista burza hormonalna. To właśnie dzięki niej dokonuje się pobudzenie całego systemu nerwowego i to skłania dorastającego człowieka do nowego, głębszego spojrzenia na otaczający go świat ludzi i rzeczy.

Dorastanie jest okresem, w którym młody człowiek musi przełamać chaos i wątpliwości związane z własnymi celami czy hierarchią wartości. Jest czasem snucia intensywnych pragnień, poszukiwania ideałów, nawiązywania głębokich i trwałych przyjaźni, rozwijania zdolności i zainteresowań oraz własnej indywidualności. W okresie tym młody człowiek uzyskuje dwie zdolności istotne dla dalszego rozwoju: zdolność do dawania nowego życia oraz umiejętność samodzielnego kształtowania życia własnego. Nie ulega wątpliwości, że pozycja dorastającego człowieka jest szczególna, nie jest ono bowiem dzieckiem, ale nie jest też jeszcze osobą dorosłą.