Powstanie państwa ruskiego i jego struktury administracyjne

SPIS TREŚCI :

Wstęp  3
1.Rozdział I – PLEMIONA SŁOWIAŃSKIE  7
1.1 Struktury administracyjne Słowian wschodnich 18
2.Rozdział II – POCZĄTKI PAŃSTWOWOŚCI RUSKIEJ – RURYK 27
2.1 Formowanie się władzy i administracji centralnej  32
3. Rozdział III – STRUKTURY SPOŁECZEŃSTWA RUSKIEGO I JEGO USTRÓJ PAŃSTWOWY 49
3.1 Upadek Kijowa i Rusi Kijowskiej oraz jej struktur administracyjnych  61
Zakończenie  66
Bibliografia  69

WSTĘP

Tematem tej pracy jest powstanie państwowości państwa ruskiego i formowanie się jego struktur administracyjnych. Ruś , jako temat tej pracy, jest tematem wdzięcznym, uzasadnieniem tego stwierdzenia jest fakt, że to właśnie Ruś jest poprzedniczką późniejszej potęgi euro azjatyckiej – Rosji. Państwa, które nie tylko – ze względu na przebogatą historię – ale także na dzień dzisiejszy – jest tematem bardzo interesującym i ciekawym.

Zacznijmy jednak od tego, że formowanie się państwowości ruskiej zaczęło się w dosyć późnym momencie, charakterystycznym jednak dla całej słowiańszczyzny.

Wejście pewnych grup plemiennych Słowian na karty historii następuje stosunkowo późno – dopiero w VIII i IX wieku naszej ery. Do tej pory plemiona słowiańskie były pogrążone w niebycie państwowym, zmieniając często okupantów i najeźdźców.

Wyodrębnienie się z grupy Słowian tzw. Słowian wschodnich należy kojarzyć z końcem VIII i początkiem IX wieku, kiedy to zaczęły formować się pierwsze struktury administracyjne i państwowe plemion Słowian wschodnich.

Nie jest celem tej pracy charakterystyka kształtowania się słowiańszczyzny, jednak należy podkreślić, że praca ta opisywać będzie księstwo ruskie jako efekt finalny formowania się jednej z trzech grup słowiańskich, właśnie wymienionych powyżej Słowian wschodnich.

Właśnie plemiona wchodzące w skład tej grupy w wyniku konsolidacji politycznej, militarnej lub też innych czynników, zaczęły budować państwowość ruską.

Ruś od czasu jej legendarnego założyciela Ruryka, nazwana Kijowską , stała się z czasem nie tylko potęgą militarną i gospodarczą, ale także i terytorialną ówczesnej Europy i świata.

To potężne terytorium pozwoliło Rusi, z czasem, odgrywać rolę hegemona wśród pozostałych plemion wschodnio słowiańskich. To terytorium także stało się podstawą rozwoju administracji Rusi.

Dzisiaj w historiografii dość popularny i w miarę autentyczny jest pogląd o ingerencji przedstawicieli plemiona germańskiego – mowa naturalnie o Normanach – w powstanie władzy i struktur administracji ruskiej i państwowości w ogóle. Pogląd ten przez lata negowali historycy ZSRR, dla których nie do przyjęcia był fakt, że państwowość ruska powstała w wyniku ingerencji i własnych aspiracji wodzów germańskich.

Niezaprzeczalnym faktem pozostaje jednak to, że w IX wieku na arenę dziejową wchodzi państwo ruskie. To właśnie ono z czasem poprzez stopniowy- lecz systematyczny – rozrost terytorialny staje się największym państwem słowiańszczyzny i jest kolebką największej obszarowo państwowości w świecie – Rosji.

Celem tej pracy jest także częściowe ukazanie przemian zachodzących w historii Słowian wschodnich i ich państwowego tworu: Rusi.

Jak wielki wpływ na powstanie tego organizmu państwowego ma mądre i skuteczne początkowe administrowanie plemionami zależnymi i własnym ludem nie trzeba tu nikogo przekonywać. To właśnie kreowane i budowane w fazie początkowej mocne fundamenty władzy centralnej i skuteczna polityka wewnętrzna oparta na właściwym administrowaniu , opodatkowaniu ludu i plemion zależnych, stały się fundamentem państwowości ruskiej.

Reasumując, należy jeszcze raz zaznaczyć fakt, że to właśnie Ruś zjednoczyła i skonsolidowała niezliczone wręcz plemiona i rody Słowian wschodnich, tworząc z nich trwały organizm państwowy i administracyjny. I to właśnie Ruś – nazwijmy ją tak jak przeważnie określana jest w historiografii: Kijowską – stała się podwaliną jednego z najpotężniejszych tworów państwowych: Rosji carskiej i współczesnej, nie zapominając także o jej hegemoni wśród państw Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i bloku państw satelitarnych (w tym Polski) w latach 1917-1991.