Kompetencja komunikacyjna ucznia jąkającego się studium przypadku

Liczba stron: 71

Rodzaj pracy: dyplomowa

Rok oddania: 2011

Zawartość pracy:

SPIS TREŚCI

WSTĘP 5

ROZDZIAŁ I. JĄKANIE JAKO JEDNO Z ZABURZEŃ MOWY 7
1. Wyjaśnienie terminologiczne 8
2. Rodzaje oraz rozwój jąkania 12
3. Objawy jąkania 14
4. Zagadnienia etiologiczne dotyczące jąkania 15
5. Terapia jąkania 18
6. Metody i programy terapeutyczne 20
7. Poziom kompetencji komunikacyjnej osoby jąkającej się 23

ROZDZIAŁ II. METODOLOGICZNA CHARAKTERYSTYKA BADAŃ WŁASNYCH
1. Cel badań 25
2. Problemy badawcze 26
3. Metody, techniki i narzędzia badawcze 27
4. Organizacja i przebieg badań 35

III. WYNIKI BADAŃ WŁASNYCH 37
1. Charakterystyka osoby badanej 37
1. 1 Identyfikacja problemu 37
1. 2 Geneza i dynamika zjawiska 38
1. 3 Znaczenie problemu 39
1. 4 Charakterystyka środowiska rodzinnego 40
2. Aktualna sytuacja osoby badanej 41
2. 1 Trudności i osiągnięcia badanego 41
2. 2 Stosunek badanego do rówieśników i nauczycieli 43
2. 3 Poziom kompetencji komunikacyjnej 44
2. 4 Charakterystyka zachowania w sytuacjach społecznych 45
2. 5 Formy aktywności w wolnym czasie osoby badanej 46
2. 6 Wpływ indywidualnych cech badanego (inteligencja, zdolności specjalne, dojrzałość społeczna) na organizowanie czasu wolnego 47
2. 7 Rola rodziny w usprawnianiu i wychowaniu 49
3. Sugestie do pracy z badanym uczniem 50
3. 1 Propozycje terapii 51
3. 2 Wskazania do pracy w szkole 55
3. 3 Wskazania do pracy w domu 56

ZAKOŃCZENIE 57
LITERATURA 58
ANEKS 60

WSTĘP

Człowiek jest istotą społeczna, która przez wzgląd na swoją naturę potrzebuje innych ludzi. Kontakt z nimi narzuca nade wszystko umiejętność wyrażania myśli i przekazywania ich innym. Relacje interpersonalne i dialog między osobami odgrywa znaczącą rolę w życiu każdego człowieka, gdyż daje podstawy rozwoju emocjonalnego, uczy pokonywać trudności, jak również rozwiązywać konflikty, ewidentnie ma wpływ na jakość życia, a nawet wyrabia w jednostce ocenę o sobie samym. Na domiar tego rozwija intelekt, ponieważ osoba otrzymuje wciąż nowe informacje napływające z otoczenia, naucza wkraczania w określone role życiowe. Dzięki komunikacji możemy poznawać innych ludzi, zdobywać pewne doświadczenie, jest także najlepszym sposobem ażeby korzystać z obcych umiejętności i wiedzy.

Jąkanie się jest to niesłychanie skomplikowane zaburzenie mowy. Osoba jąkająca się ma tak duże zaburzenia emocjonalne, że nie jest w stanie prawidłowo funkcjonować. Jest niepewna siebie, przerażona tym, że musi zabrać głos, odebrać telefon. Przeżywa wstyd i upokorzenie. Jąkania nie można jednak uznać za chorobę. Jest ono objawem, który towarzyszy zaburzonym emocjom. Istnieją różne teorie na temat powstawania jąkania. Ważne jest, czy jąkanie powstaje w okresie rozwoju mowy na skutek niedojrzałości systemu nerwowego, czy uwarunkowane jest genetycznie. Jest to jeszcze ciągle sprawa dyskusyjna na całym świecie. Często momentem wyzwalającym jąkanie jest przestrach małego dziecka, upadek, pogryzienie przez psa, czyli silne przeżycie, które prowadzi do zakłócenia działania systemu nerwowego. Przyczyną może być zmiana szkoły, u dorosłych zmiana pracy. Osoby o dużej nadwrażliwości tracą w takich przypadkach poczucie bezpieczeństwa. Istnieje duże prawdopodobieństwo jąkania się dziecka w przypadku występowania tego zaburzenia w rodzinie. Jeżeli jąka się matka, może jąkać się jej dziecko. Istotną rolę odgrywa tu naśladowanie.

Metody terapii są różne. Każdy logopeda wypracowuje własną. Najważniejszą rolę spełnia psychoterapia. Logopeda współpracuje ze środowiskiem wychowującym dziecko. Istotne jest odpowiednie postępowanie rodziców, dziadków. Dziecko nie powinno zdawać sobie sprawy, że ma problem. Rola logopedy jest właściwie pierwszoplanowa, gdyż zajmuje się on psychoterapia i ćwiczeniami. Zachęca osobę jąkającą się do czynnej współpracy.

Przy występowaniu bardzo dużej ilości literatury przedmiotu, w której wszechstronnie opisane są zjawiska warunkujące komunikowanie międzyludzkie, przedstawiona praca jest próbą dokonania kompleksowego opisu funkcjonowania chłopca we wszystkich sferach rozwojowych, ze szczególnym zwróceniem uwagi na jego kompetencje komunikacyjne oraz rozwój społeczny.
Przedstawiona jednostka została wybrana, gdyż chłopiec potrzebuje pomocy zarówno ze strony pedagoga szkolnego, jak i rodziców, bowiem doszukać się można licznych nasilających się problemów w jego zachowaniu podczas zajęć szkolnych, a nawet przerw. Głównym problemem badanego jest niepłynność mówienia, z którego wynikają wszystkie inne. W celu sumiennego i kompleksowego opisu oraz analizie wykorzystano metodę indywidualnego przypadku.

W pierwszym rozdziale umieszczone informacje mają za zadanie przybliżyć zrozumienie istoty jąkania, jego przyczynę, rozwój oraz objawy. Wyjaśniona została terminologia opisywanego zjawiska oraz zagadnienia etiologiczne. Ponadto istotna była informacja dotycząca różnorodnych metod, terapii oraz programów jąkania.

Rozdział drugi prezentuje metody, techniki oraz narzędzia jakie wykorzystano w niniejszej pracy. Zostały adekwatnie dobrane, tak by podczas prowadzonych badań dostarczyły odpowiedzi na stawiane pytania.

Ostatni rozdział zawiera wyniki przeprowadzonych badań. Zarysowuje sylwetkę osoby badanej – jej cechy charakteru, sposoby radzenia w otaczającej rzeczywistości, stosunek do najbliższego otoczenia oraz umiejętności komunikacyjne. Rozdział zawiera opis i analizę trudności z jakimi zmaga się jednostka badana. Na końcu proponuje się pewne działania, które mogą być przydatne w pracy nad owymi zaburzeniami.